De laatste jaren had ik hooikoorts. Heel vervelend, want ik was allergisch voor bomen. Dus vanaf februari tot ca mei had ik last van prikkende tranende ogen, jeuk in mijn oren en volle holtes.
Vooral lastig omdat ik in het bos woon!
Ik was er klaar mee om alsmaar nieuwe soorten homeopathische middelen te zoeken, te proberen en dan een beetje verlichting te ervaren,
Ik belde mijn orthomoleculaire therapeut (ze werkt ook met kinesiologie en kpni) of ze mij kon helpen dit op te lossen. Ja natuurlijk.
Dus ik zat bij haar op de behandeltafel en via spierspanningstest gingen we achterhalen wat er onder zat.
Ik gaf aan dat ik geen middeltjes wilde maar echt naar de kern, de boodschap van mijn lichaam die ik nog niet had begrepen. Immers, alle lichamelijke klachten hebben een onderliggende energetische en/of emotionele oorsprong. Daarvan ben ik vanuit mijn ervaring voor mezelf en bij mijn cliënten, overtuigd.
Wat voorbij kwam was het volgende.
Kastanje. Die stond volgens mijn systeem voor groot, majestueus, krachtig vol en aanwezig.
Oké, ben ik daar aan toe? Durf ik echt ten volle te leven? Aanwezig te zijn en te blijven?
Nadat mijn lichaam via trillen en schudden oude patronen en overtuigingen had losgelaten was mijn antwoord op deze vragen een duidelijk: JA.
De vruchten van de kastanje zijn eetbaar maar degene die er van wil proeven moet eerst een stekelig laagje afpellen. Kan ik dat bij de ander laten, in plaats van mij er verantwoordelijk voor voelen? Ook daar reageerde mijn lichaam op door los te laten. Dat kan ik nu ook laten waar het hoort.
De tweede boom was de Berk, een slanke witte dame met vrouwelijke “haren”, die ze regelmatig kamt. Ze valt op in het bos door haar licht(e kleur), haar elegantie en helderheid. Dat vertelde mij dat ik mijn vrouwelijkheid ten volle mag leven. En dat ik aanwezig mag zijn en mag opvallen vanuit wie ik ben. Wat anderen daar ook van vinden.
Vervolgens ging het over perfectie. Het voelde als een woord of energie die niet van mij was. Op de vraag of ik er meer van moest weten kwam een nee. Toen ik het bedankt en vroeg om te vertrekken steeg er echt iets op uit mij. Het was een oude overlever of beschermer in mij. Zelfs voor mij was deze manier heel bijzonder.
Naderhand voelde ik me stukken beter. En het belangrijkste: ik heb nog nauwelijks last van de hooikoorts verschijnselen!
Wil jij ook ontdekken welke emotionele/energetische oorzaak er onder jouw hooikoorts of andere allergie verborgen zit? Waarbij je echt naar de kern wilt?
Je bent welkom!