Ze kwam binnen met een verslagen gezicht. “Ik weet wat er is”, zei ze. “Ik wijs mezelf steeds af en het lijkt een oud patroon.”
Het huilen stond haar duidelijk nader dan het lachen.
Ik vroeg haar te gaan staan en te voelen hoe het in haar lijf was.
Ze trilde en ze voelde haar maag bewegen
Ik vroeg haar om met haar aandacht naar haar maag te gaan en of ze er dan even bij kon blijven.
Dat lukte… even.
De eerste vraag die in mij op kwam was: “Is dit gevoel van zelfafwijzing van jou?”
“Ja en nee”, was haar antwoord.
Dat is vaak het geval als er sprake is van meerdere stromen van een dergelijke strategie.
“Oke, kun je dan het deel van jou en het andere deel splitsen?”
“Ja dat kan ik.”
“Oh, nu zie ik dat het een deel van mijn moeder is”
“En ook een deel van mijn vader”, zei ze met een verraste blik
Nadat ze dit gezien en gevoeld had werd het mogelijk om betrekkelijk snel de oude transgenerationele zelfafwijzing op te lossen.
Wat over bleef was haar eigen stukje zelfafwijzing. Het was een automatische reactie van de afwijzing die vanuit haar ouders haar richting op was gekomen. Met wat hulp van mij kon ze dit ook helen.
Aan het einde van de sessie kon ze met oprechte blijheid en tevredenheid zeggen:
“Ik ben goed zoals ik ben en ik voel het in alles!
En ik voel me ook echt anders!”
Wil jij ook van je oude patronen of overlevingsstrategieën af? En ervaren wat ik daarin voor jou kan betekenen?
Kom dan kennismaken tijdens een “Dag met Gemma”.